ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੋਡਿਊਸਰ ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਨਾਤੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਪੈਸੇ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਰਹਿਣ ਦੀ ਨੀਤੀ ਅਪਣਾਈ ਗਈ। ਸਾਲ ੨੦੧੦ ਵਿੱਚ ਇਹ ਪ੍ਰੋਡਿਊਸਰ ਕੰਪਨੀ ੫ ਲੱਖ ਦੀ ਪੂੰਜੀ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਜੋ ਕਿ ਕਿਸਾਨਾਂ ਅਤੇ ਕਿਸਾਨ ਸਮੂਹਾਂ ਦੁਆਰਾ ਇਕੱਠੀ ਕੀਤੀ ਗਈ।
ਹਾਲਾਂਕਿ, ਪਹਿਲੇ ਸਾਲ ਦੌਰਾਨ ਘਾਟਾ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਪੂੰਜੀ ਖਤਮ ਹੋ ਗਈ। ਸਾਲ ੨੦੧੧੧੨ ਦੌਰਾਨ, ੩ ਲੱਖ ਦੀ ਪੂੰਜੀ ਹੋਰ ਜੁਟਾਈ ਗਈ। ਇਸਦੇ ਇਲਾਵਾ, ਬੈੱਕ ਤੋਂ ੫ ਲੱਖ ਦੀ ਰਾਸ਼ੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਜਿਸ ਰਾਹੀਂ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਨੂੰ ਵਧਾਇਆ ਜਾ ਸਕਿਆ। ੫੩ ਲੱਖ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਨ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਕੰਪਨੀ ਨੂੰ ਡੇਢ ਲੱਖ ਦਾ ਘਾਟਾ ਉਠਾਉਣਾ ਪਿਆ। ੨੦੧੨੧੩ ਵਿੱਚ, ਕੰਪਨੀ ਨੇ ਨਾਬਾਰਡ ਤੋਂ ਰਕਮ ਜੁਟਾਈ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਸੰਖਿਆ ੮੩ ਲੱਖ ਤੱਕ ਵਧਾ ਲਈ। ਪ੍ਰੰਤੂ ਟੀਚਾ ਇੱਕ ਕਰੋੜ ਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇਹ ਲਗਾਤਾਰ ਪੈਣ ਵਾਲੇ ਸੋਕੇ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉਮੀਦਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹੀ। ਕੰਪਨੀ ੧੦ ਲੱਖ ਦੇ ਇਕੱਠੇ ਘਾਟੇ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਨੁਕਸਾਨ ਉਠਾਉਣ ਵਾਲੀ ਇਕਾਈ ਬਣੀ ਰਹੀ।ਇਹ ਸਿਰਫ ਚੌਥੇ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਘਟਿਤ ਹੋਇਆ ਜਦ ਇਸਦਾ ਟਰਨਓਵਰ ੧.੨੭ ਕਰੋੜ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇਹ ਘਾਟੇ ਤੋਂ ਉੱਭਰ ਸਕੀ। ੨੦੧੪੧੫ ਵਿੱਚ ਟਰਨਓਵਰ ਵਧ ਕੇ ੩.੬ ਕਰੋੜ ਤੱਕ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ੩੦ ਲੱਖ ਦਾ ਮੁਨਾਫ਼ਾ ਕਮਾਇਆ। ਇਸ ਵਿੱਚੋਂ ੫ ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਕਿਸਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਪੈਸਾ ਫਿਰ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿੱਚ ਲਗਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।
ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ, ਕੰਪਨੀ ਨੇ ਵਿਭਿੰਨ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਮਾਡਲ ਖੁਦਰਾ ਮਾਡਲ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਥੋਕ ਵਿਕ੍ਰੇਤਾ ਵਿੱਚ ਬਦਲਣਾ ਅਜ਼ਮਾ ਕੇ ਦੇਖੇ।ਬਾਵਜੂਦ ਇਸਦੇ, ਕੰਪਨੀ ਨੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਮੁਨਾਫ਼ੇ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਵੀ ਕਟੌਤੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ। ਜਦਕਿ ਇਸਨੇ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਧਿਆਨ ਇਸ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਲਈ ਘੱਟ ਲਾਭ ਕਮਾਉਣ ਉੱਪਰ ਰੱਖਿਆ।
ਸਰੋਤ : ਲੇਇੱਸ ਇੰਡੀਆ
ਆਖਰੀ ਵਾਰ ਸੰਸ਼ੋਧਿਤ : 6/9/2020